Bangladeş’i anlamak için İngiliz, Çin ve Hindistan politikalarını bilmek gerek. Bölgenin önemini görmek gerek.
Bölge, İngiliz, Hindistan ve Çin etkisinde. Aslında çok canlı bir İslam’i hareket var.
Bu saydığım devletler Asya’da Pakistan ve Afganistan ile birleşip büyük bir gücü dönüşecek bir İslam’i hareketin önünü kesmeye çalışmışlardır. Mücadelenin asıl amacı budur.
Hindistan’ın kavgası da ne yapıp edip Pakistan ve Bangladeş’in birleşmemesini sağlamaya çalışmaktadır. Çünkü birleşik bir Pakistan ve Bangladeş yarın Keşmir üzerinde hak iddia ettiği gibi buradaki Müslümanları da destekleyebilirler.
Yani sorun görünenden çok fazla.
BENGAL DİLİ
İnternette yaptığım araştırmaya göre Bengal dili ile ilgili su bilgilerle karşılaştım. Bengal diliyle ilgilenmem benim “Peygamberimizin Eğitim Metodu” kitabinin bu dile çevrilmiş olmasıdır.
“Bengalce bir Doğu Hint-Ari dilidir. Bangladeş ve Hindistan’ın Batı Bengal eyaletinde ve Tripura ve Assam eyaletlerinin bir kısmında konuşulur. Yaklaşık olarak 230-300 milyon civarında kişi bu dili konuşur. Dünyanın en çok konuşulan dilleri arasındadır. Ayrıca sözcük sayısı 125.000’i geçmekte ve bu yüzden dünyanın en zengin dilleri arasında yer almaktadır. Hindistan , Pakistan ve Afganistan’da konuşulan dillerin bir kısmı ve Farsça , Ermenice ve Kürtçe dilleri gibi Bengalce de Sanskritçe kökenlidir.
Diğer Doğu Hint-Ari dilleri gibi Bengalce de 800-1200 yılları arasında Magadhi Prakrit dilinden ortaya çıkmıştır.
Bangladeş’in resmî dilidir ve Hindistan’da en çok konuşulan ikinci dildir. Bengalce Bengal milliyetçiliğinde önemli bir rol oynar. Bengalcenin en ünlü kişilerinden biri Nobel Edebiyat Ödüllü Rabindranath Tagore’dir. Tagore Nobel almış ilk Asyalıdır ve aynı zamanda hem Hindistan hem Bangladeş ulusal marşlarının bestecisidir. Bu iki ülkenin ulusal marşı Bengalcedir.
Bangladeş’in Pakistan’ın bir parçası olduğu dönemde Urdu dili az daha Bengalceyi yok ediyor, üstüne üstlük Bengalcenin Arap harfleriyle yazılması isteniyordu. Bunun üzerine dil bilinci güçlü olan Bangladeşliler Bengalce Dil Hareketi’ni başlattılar. 21 Şubat 1952 yılında yapılan mücadelede bir çok insan anadili uğruna ölmüştür. O gün bugündür 21 Şubat Bangladeş’te Dil Hareket Günü olarak kutlanmaktadır.17 Kasım 1999’da da 21 Şubat UNESCO tarafından Uluslararası Anadil Günü ilan edilmiştir.
Esas Olarak Konuşulduğu Yerler: Bangladeş ve Hindistan
Bengal yazısı Latin yazısı gibi değildir. Heceseldir. Asamca , Manipuri ve Munda gibi dillerin de yazımında kullanılır. Aslında 50 harflik olan Sanskritçe’yi yazmak için tasarlanmıştır. Ama bu dilin üstüne 10 harf daha eklenerek 60 harflik Bengalce dili oluşturuldu (bu harfler Bengalce’ye hastır). Ama gramer incelemeleri asıl 50 harf üzerinde yapılır. On altı sesli, otuz dört sessiz harf barındırır. Her sessiz harf, alfabenin ilk sesli harfini bünyesinde barındırır. Yazımda büyük-küçük harf kavramı yoktur. Soldan sağa doğru yazılır.
Söz dizimi Türkçe’ninkine çok benzer.
Örnek;
* Ami = Ben
* Tumi = Sen
* Tomake = Seni
* Bhalobaşi = Seviyorum
* Ami tomake bhalobaşi = Ben seni seviyorum
* Torun= Genclik
* Bari = Ev
* Bare = Eve, Evde
* Caççi = Gidiyorum
* Ami bare caççi = Ben eve gidiyorum
Türkçe ile ortak bir çok söz vardır;
* Baba = Baba
* Hawa = Hava, Rüzgar
* Sabun, Şaban = Sabun”
İbrahim Halil ER
