Şehirler arası yolda hızla ilerlerken, yolun ortasında bir arabanın çarptığı köpeği görüp direksiyon kırıyorum.
Biraz sonra köpeğe çarpan arabanın durduğunu içindekilerin arabanın başına üşüşüp köpeğe çarptığı için ezilen kaportasına üzüntüyle baktıklarını gördüm…
Köpek mi?
o da yolun ortasında sereserpe yatıyor…
Halbuki insan olan önce o hayvanı ezilmemesi için yolun ortasından kaldırıp kenara alır. Biraz sonra üzerinden geçecek arabalarla var olan cesed de dümdüz olacak…
Mala verilen değer, cana verilenden daha kıymetli oldukça biz bu yoksunluğu çok çekeceğiz…
Not:
benim de başıma geldi ve ben arabaya bakmadan önce köpeğe koştum ona yardım ettim. Bereket ölmemişti. Arabaya eve geldikten sonra baktım… bence biz merhametimizi kaybettik. Malı daha çok önemsiyoruz. Sonuçta köpek de olsa bir can ve yaradılanı severiz yaradandan ötürü dusturunca hareket etmeliyiz.
İbrahim Halil ER
