Eskiden dostlarımızın evlerine çat kapı yapardık. Şimdi dostlarımız kapıları kapatmışlar.
Kimse evini dostlarına açmak istemiyor. Herkes dışarda görüşüyor. Dostluklar bile samimiyete dönüşmüyor, sunileşiyor…
Biz Müslümanlar, aramızdaki ilişkileri evlere taşımadıktan sonra birbirimizle vahdeti tesis edemeyiz. Çocuklarımız, bu ilişkiler yumağını görmedikten sonra baba dostu kavramını öğrenemezler. Dostlukları ve aile dostu kavramına yabancı olurlar.
Maalesef, evlerimiz Kisra’nın sarayı kadar güzelleşirken, gönüllerimizde baykuşlar ötüyor…
Nebevi metot olan ev ev tebliğ ve irşat faaliyetini maalesef mütedeyyin olanlar bile bıraktı. Birbirlerine gidip gelmez oldular. Kafelere, parklara gittikleri kadar birbirlerine gitmez oldular.
Artık, sıkı dost kavramı bitti…
Çünkü herkes çok çalışıyor ve herkes yorgun…
Ama aslında hepimiz iletişim çağında iletişimsizliğin kurbanı olarak, kalabalıklar içinde yalnızları oynuyoruz.
Gönül soframızı açmadıktan sonra daha da yalnızlaşacağız…
Yeni nesli dost ziyaretlerinden ve misafir kavramından mahrum yetiştireceğiz.
Artık ilişkiler bile sanallaştı…
Evde herkes birbirine yabancı
İbrahim Halil ER
